Dla Hiro i Toru w wersji... dziwacznej.

- Przepraszam za ten cały cyrk. Gdybym cię nie zabrał, nie musiałbyś tego przeżyć, a tak... a tak natknąłeś się na Hei0chana i powstał problem. Nie martw się, nie pojawisz się w .żadnej gazecie. Pogadałem trochę z Heisuke.

Nie pojawi się w żadnej gazecie. To dobrze.
- Pogadałeś, i co? - rzucił z kuchnił. - Sory, nie powinienem cię tak o wszystko pytać - powiedział po chwili.
Wsypał trochę ryżu do garnka i zalał wodą.
- Saitaka-san? Chcesz też zjeść? - zapytał. - Tylko to nie jest nic specjalnego - uprzedził.

- To, co mi podasz z pewnością będzie lepsze od wszystkiego, co jadłem przez ostatnie kilka dni - stwierdził. - Nie chciałbym cię tylko objadać.
- Stare sprawy. Musiałem mu uświadomić kilka rzeczy.

- Że nie jesteś gejem? - uśmiechnął się. - Chyba naprawdę musi być w tobie zakochany - zaśmiał się.
Postawił garnek na palniku i wyjął jakąś rybę z lodówki, z którą w miarę szybko zrobił czary mary. Powrócił do Toru, siadając na drugim krześle.
- Jak wy z nim wytrzymujecie?

- Zarywał do mnie prawie od początku, co niezbyt akceptowałem, a teraz, gdy robi takie cyrki, akceptuję to jeszcze mniej. Powiem tak, jedyną metodą na wytrzymanie z nim jest ignorowanie jego zachowań. Ci któzy przychodzą cazsem an nasze próby dziwią się, dlaczego jestem dla niego taki oschły, ale mam swoje powody. Naprawdę lubię kobiety - stwierdził.
- Przepraszam, mogę zapalić?

- Jasne, nie ma sprawy* - powiedział. - Ale poczekaj chwile.
Chłopak znowu poszedł do kuchni i po chwili wrócił z dwoma talerzami. Postawił jeden przed Toru. Jak wspominał, nie była to ekstrawagancja. Ryż i jakaś ryba.
- Smacznego - uśmiechnął się. - Hmm... chyba naprawdę powinniście mu kogoś znaleźć, tylko nie wiem czy istnieje ktoś, kto by z nim wytrzymał. Tak czy inaczej szczerze współczuję.

* Będzie śmierdziało... Toru, śmierdzisz.

Skoro rudzielec się zgodził, mężczyzna ochoczo zapalił papierosa. Wypuścił kłąb dymu z ust i spojrzał na Hirosia. Szybko dopalił papierosa, podszedł do okna, by nie śmierdziało aż tak bardzo, a gdy skończył, wrócił do stołu, by zjeść.
- Wiedziałem, że to będzie sto rayz lepsze od tego, co jem na co dzień - uśmiechnął się i zaczął pałaszować.

- Cieszę się - powiedział z uśmiechem. Szybko zjadł swoją porcję.
- Chociaż możemy poznać Hei0chana z moim bratem... może nic z tego nie wyjdzie, ale tamten pozna kogoś... ze swojego środowiska, że tak ujmę.

- Wiesz, w ogóle powiedz coś o sobie. W sumie wiem, że grasz na basie i że tu mieszkasz, nie za bardzo nic więcej. Jeśli oczywiście chcesz... nie zmuszam cię do niczego - powiedział spokojnie.

- No dobra... - powiedział. - Yasuda Hiro, lat dziewiętnaście, niedługo szykuje mi się koniec szkoły... a potem... nie mam pojęcia... W wolnym czasie rozwożę pizzę, w końcu z czegoś trzeba żyć. Mieszkam sam, jak widać. Powiedzmy, że umiem gotować (umie!). Mam brata geja, który jest kopią Hei0chana. Tak, serio... i... nie wiem co mam jeszcze powiedzieć...

- N razie nic więcej nie trzeba, wiem wszystko. Są pewne rzeczy, o które pewnie nie chcesz, bym pytał, więc tego nie zrobię, może kiedyś sam mi powiesz... No cóż, czas szybko mija, a ja muszę jeszcze się pojawić na próbie. Dzięki za obiad, bardzo smaczny, odpalę ci kiedyś za to też jakiś - Po tym pożegnął się i wyszedł.

Hiro wyszedł z mieszkania. Włożył klucz do zamka, przekręcił go. Usłyszał, że ktoś za jego plecami zrobił to samo. Wyjął klucz i włożył do kieszeni. Odwrócił się.
- T... Toru?

Słysząc swoje imię, wzdrygnął się, a potem dopiero odwrócił. No tak, przecież Hiro tu mieszlał! Stąd pamiętał, gdzie ma sie znaleźć. W ogóle, od kiedy on mówił do niego po imieniu? No nic.
- O, Yasuda... No tak, mieszkasz tu.

To naprawdę był on.
- Aaa, przepraszam Saitaka-san! - Ukłonił się. - Jak to? Mieszkasz tu?

- No cóż, tak się złożyło. Moje mieszkanie jest w remoncie, niespodziankowym remoncie, więc musiałem się wynieść i oto jestem tutaj. Częściej będę wpadał na obiady albo po prostu będę kupował składniki.

- Rozumiem - odparł nadal nieco zdziwiony. - Pewnie, nie ma sprawy - uśmiechnął się.
- Ale czemu mieszkasz akurat tutaj? Pewnie mógłbyś wynająć sobie coś lepszego...

- To mieszkanie mojego agenta, nie miałem czasu, by wynajmować sobie cokolwiek. Zresztą, w środku naprawdę nie jest źle, więc jeśli chcesz, to możesz gotować u mnie - odparł.

- A kto powiedział, że ci będę tak gotował, co? - zaśmiał się. - Tak więc nasza gwiazda wylądowała tutaj, ciekawe co jeszcze mnie spotka?

- Ja tylko ładnie proszę o obiad - Też sie zaśmiał.
- Gdzie idziesz? - spytał.

- Jak tak ładnie prosisz, to może coś da się z tym zrobić - powiedział. - Ja? Na próbę. Próbną próbę, że tak powiem, bo będę tam nowy.

- Może cię podwieźć? Mam teraz aktualnie prawdziwe nic do roboty, więc chętnie bym się czegoś podjął. A jak to twój nowy zespół, to chciałbym przynajmniej zobaczyć, gdzie próbujecie, mistrzu - uśmiechnął się promiennie.

- Za te obiady, to powinieneś mnie teraz wozić codziennie - stwierdził z uśmiechem. - Na pewno? Myślałem, że jesteś bardziej zajętym człowiekiem - zaśmiał się.

- Bardzo staram się taki nie być - stwierdził i zszedł po schodach na dół, by wsiąść do auta.

Został zaproszony na parapet. Tak więc zapukał do drzwi swojego sąsiada, który własnie go zaprosił.

Otworzył mu drzwi prawie natychmiast.
- O, Hiro, no tak, chyba się umawialiśmy, wejdź, wejdź - On już zapomniał. Poszedł do kuchni, by przygotować jakieś piwa.