Dla Hiro i Toru w wersji... dziwacznej.

- Lekarz niewiele mi tu pomoże - sniff, sniff. Otworzył słoik i sięgnął łyżeczką po złocistą, kleistą ciecz z czymś w środku. Pachniała coś jakby czosnkiem i cebulą.
- Mmm... Pink Unko Music Awards... Kurde, co za beznadziejna nazwa.

BEZNADZIEJNA?! BEZNADZIEJNA?! To nie dostaniecie nagrody jak nie chcecie... ((((((((

- Beznadziejna czy nie beznadziejna i tak cię tam raczej nie będzie - powiedział wprost. - Chyba, że cudem wyzdrowiejesz, ale jutro pewnie będzie jeszcze gorzej. Naprawdę, sempai... jak mogłeś się tak załatwić?

- Nie wiem. Pewnie były przeciągi, albo cuś, albo epidemia grypy i ktoś na mnie kaszlnął... Whatever - stwierdził, dojadając swoje jedzonko.
- Hei0chan odbierze, będzie szczęśliwy jak nigdy.

- Domyślam się, że będzie - westchnął. Spojrzał na niego lekko zmartwiony i jeszcze raz przyłożył mu dłoń do czoła.
- Strasznie wysoka - mruknął.

- 39,5 - stwierdził.
- Tak było przynajmniej ostatnio, gdy mierzyłem.

- Hmm, no nic na to nie poradzimy - powiedział tylko. - Niestety nie mogę z tobą zostać, bo muszę iść do pracy... ale... jak jutro zostaniesz w domu to zobaczę co u ciebie, okej?

- Spoko, spoko, idź... Poradzę sobie - No i się chłopak rozkaszlał.

Na drugi dzień chłopak postanowił odwiedzić swojego sąsiada. Zapukał.

Tamten znów otworzył mu drzwi. No i nie było wiele lepiej.
- Wejdź - mruknął, od razu odwracając się i idąc do łóżeczka.

Wszedł więc.
- Jakaś poprawa? - zapytał, choć widział, że chyba Toru nie prezentował się lepiej niż wczoraj. - Za chwilę zacznie się transmisja z Unko Awards, będziesz oglądał?

- Nie chcem, ale muszem - pociągnął nosem. Wyglądał chyba nawet troszkę gorzej niż wczoraj.
- Pół nocy nie spałem. I jeszcze głupi Hei0chan do mnie wydzwaniał.

- Po co do ciebie dzwonił? - Wziął pilot i włączył telewizor. - Chodź, zaraz się zacznie.
Jak widać, Yasuda czuł się tutaj prawie jak u siebie.

Niech się tak czuje. Usiadł, a raczej położył się obok Hiro, pociągając wciąż nosem.
- No wiesz, gadał, że mnie kocha i takie tam rzeczy... Bzdury.

- Trzeba było wyłączyć telefon - stwierdził. - Zrobić ci herbaty?

- Nie sądziłem, że będzie do mnie dzwonił w środku nocy, przy okajzi, to nie jest mucha do odtrącania, mimo wszystko. Cholera jest w takich sytuacjach zbyt wrażliwa... - westchnął glęboko i kaszlnął.

- Patrz, zaczęło się - powiedział nagle. - Mam nadzieję, że wygracie parę nagród. Głosowałem na was - uśmiechnał się szeroko.

- No, ja mam nadzieję - kaszlnął po raz kolejny i kolejny, opatulił się szczelniej kocykiem.

Spojrzał na niego lekko zmartwiony. Choroba bardzo mocno go trzymała.
- Będzie dobrze - powiedział. CK było faworytem w kilku kategoriach, więc na pewno zgarną kilka nagród.

- Jestem naprawdę wkurzony, bo mnie tam nie ma, a zajmowałem się ostatnio wszystkim, by chłopakom było lepiej. Teraz mnie jest gorzej i żaden z nich nie pomyślał o tym, by się mną zająć. Wiem, że w takiej sytuacji, gdyby to Hei0chan się rozłożył, to musiałbym do niego iść, a chłopaki sami odbieraliby nagrody - pociągnął nosem. Rzeczywiście, tak by to wyglądało.

- To... trochę przykre - powiedział tylko. - Nie doceniają ile dla nich robisz. To może nic nie znaczy, ale wiem, że ciężko pracujesz. - Poklepał go po ramieniu z uśmiechem.

- Ty i mój agent jesteście jedynymi osobami, które tak sądzą - stwierdził, znów pociągając nosem. Chyba nadchodziła pierwsza nagroda.

- Widzisz? Przynajmniej nie jestem jedyny - uśmiechnął się ciepło. - Dobra, idzie nagroda na najlepszy teledysk. Trzymam kciuki.

No i poszło. Dostali za piosenkę Chickens, Chickens Everywhere, czy jakoś tak.
- O, super - stwierdził.

- Więcej entuzjazmu - mruknął do niego. Zaczął go tykać palcem w policzek. Yyy.... nie wiem.

- Hei0chan biegnie jakby miał skrzydełka - kaszlnął.
- Uch, co to tam teraz ma być?
Poczuł się tyknięty w policzek. Nie wiedział, co o tym myśleć.