Dla Hiro i Toru w wersji... dziwacznej.

Wszedł do środka.
- Już zapomniałeś? A taka gruba impreza miała się szykować - uśmiechnął się szeroko.

- Taka gruba, że będziemy we dwóch. Seiji i Shouta zajmują się dziś czymś innym, o Hei0chanie nawet nie myślę. Moi inni kumple jakoś niespecjalnie chcieliby bywać w takich mieszkaniach... No cóż, dobrze, że ty przynajmniej jesteś - uśmiechnął się szeroko. postawił piwo an stole.
- Szklanka czy butelka?

- Dlatego mówiłem, że będzie gruba - uśmiechnął się.
- Bez różnicy - powiedział więc można stwierdzić, iż butelka mu odpowiadała. - Hmm, czyli wszyscy cię wydupczyli...

- Hmm... Można tak powiedzieć. - Chwycił otwieracz do piwa i szybko pozbył się obu kapsli.
- To przynajmniej toast za nowe, dziwne mieszkanie - uśmiechnął się szeroko.

- Oj tam, czemu od razu dziwne? Mieszkam w podobnym i jakoś żyję - powiedział. Wziął butelkę do ręki i stuknął nią o tą Toru.
- Tak przynajmniej możesz mieć tak cudownego sąsiada jak ja. Niejeden chciałby się z tobą zamienić.

- Oni tak sądzę, nie ma się czym przejmować, to zblazowani bogacze żyjący w willach - mruknął.
- O tak, ty jedyny przyszedłeś - zachichotał i łyknął trochę piwa z butelki.

- Taa, znam takich typów - mruknął. - Rzekłbym, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Omińmy fakt, iż mam do twojego mieszkania dokładnie 3 kroki.

- Ale bieda to zawsze bieda - odparł radośnie i pił dalej, i dalej, i dalej.

- Nie no, przecież ty nie jesteś biedny, tylko tak wyszło z mieszkaniem - uśmiechnął się. Również zaczął pić.

No i pili i pili. I Hiro się upił, Toru tak pośrednio.
- Yasuda. Opowiedz coś więcej... Czemu mieszkasz sam? Dlaczego nie z bratem? Gdzie twoi rodzice?

Spojrzał na niego zamglonym wzrokiem.
- Nie mam rodziców - powiedział po chwili. Upił kilka łyków złotego trunku. - Ją przejechał samochód jakiś czas temu... a on mnie nie chce... hmmm... no trudno. Tyle przegrać - zaśmiał się nerwowo.

Natychmiast otrzeźwiał.
- Co? Jak twoj ojciec może cię nie chcieć?!

- Mhm... jestem, że tak powiem, z nieprawego łoża. - Wzruszył ramionami. - Przeszkadzałem takiemu wysoko postawionemu człowiekowi jak on. I tyle w sumie. Zresztą i tak nie chcę mieć z nim do czynienia... O... On nawet nie przyszedł na pogrzeb mojej matki. - Pod koniec głos zaczął mu nieco łamać. Przetarł szybko oczy rękawem. Za dużo przykrych wspomnień.


MROK

Usiadł bliżej Yasudy i wetschnął. Potarmosił jego włosy.
- Rozumiem. Nie masz się czym martwić, to już było. Twój ojciec rzeczywiście postąpił okrutnie.

Spojrzał na niego.
- Wiem - powiedział. - Nie rozmawiajmy o nim, szkoda czasu. - Przetarł jeszcze raz oczka, po czym pociągnął kilka łyków z butelki.

- Wiesz co? Chyba powinieneś się już położyć... - wyjął mu butelkę z ręki i ustawił na stoliku.

- Co? - zdziwił się. - Nie, jeszcze nie... - Tak naprawdę to oczy zaczęły się mu już same zamykać. Nie trzeba było czekać długo, aby głowa bezładnie mu zawisła. Za dużo alkoholu, za dużo wrażeń.

Widząc, że Yasuda padł, wstał, sięgnął po kocyk leżący an oparciu i przykrył chłopaka.
- Słodkich snów - mruknął i sam poszedł się umyć i położyć spać

Hiro właśnie skończył gotować jakiś wypasiony obiadek. Od kiedy Toru zaczął do niego przychodzić na jedzonko, to Yasuda zaczął się spełniać kulinarnie i tworzył coraz to nowe dania. Okazało się, że gotowanie dla kogoś było nawet całkiem fajne. Do tego basista zwykle pokrywał koszty kupowanych produktów, tak więc rudzielec mógł szaleć. Spojrzał na zegarek... hmmm... coś się spóźnia. Z tego co mu się wydawało, to dzisiaj mieli spotkać się w jego mieszkaniu. Licealista postanowił sprawdzić, co takiego go zatrzymało. Zapukał do drzwi Saitaki.

Kiedy tylko drzwi się owtorzyły, Hiro zauważył coś wyjątkowo straznego. Toru, jak zresztą każdy mężczyzna, gdy chorował, to na sto procent i po prostu umieranie. Czerwona twarz, mega gorączka, kocyk i drgawki. Do tego herbatka w łapce.
- Cz-cześć. Może le-lepiej nie wchodź, b-bo cię zarażę.

Szybko wszedł do środka, nie zważając na ostrzeżenia. Przyłożył mu dłoń do czoła. Zmarszczył brwi, gdy okazało się, że było naprawdę kiepsko.
- Sempai... wracaj do łóżka, a ja zaraz przyniosę ci coś do jedzenia - powiedział, po czym szybko poszedł do siebie i talerzem z jakimś jedzonkiem.

Kichnął kilka razy w kocyk, po czym doczłapał do łóżka i położył się. Ustawił herbatkę na stoliku. Było mu równocześnie gorąco i zimno. Niech szlag weźmie tę chorobę.

Usiadł na krawędzi łóżka i podał mu talerz.
- Masz wszystko zjeść - powiedział poważnie. - Może powinieneś pojechać do lekarza?

Proszę sobie przypomnieć, jak reaguje każdy mężczyzna na słowo lekarz.
- Chyba nie jestem aż tak chory - stwierdził, odbierając talerz i zjadając wszystko, co na nim było. Jakie dobre *^*
- Na kaloryferze powinien być słoik, przyniósłbyś mi go i łyżeczkę?

Bez słowa wstał i poszedł po wskazane rzeczy. Postawił je na stoliku obok.
- Domyślam się, że nie jesteś aż tak chory, ale chyba najlepiej jak najszybciej coś z tym zrobić. W końcu jutro odbywa się Pink Unko Music Awards, pamiętasz? W takim stanie raczej się tam nie pokażesz... - Hiro, ty to umiesz pocieszać ludzi.